خاورمیانه، خرتوخر عظما
فعلا در خاورمیانه همه دعواها سر یک چیزی است که معلوم نیست چیست، حالا لحاف ملاست، یا تشک یکی دیگر، روشن نیست.
از یک طرف کشورهای عرب، جمع شدند در کمپ دیوید و از اوباما می خواهند به آنها ضمانت بدهد که ایران به آنها و اسرائیل
حمله نمی کند، آن هم از آمریکایی که دارد با ایران نزدیک می شود تا علیه عربستان و کشورهای عربی که دارند توسط داعش و
عربستان منطقه را به هم می ریزند، بجنگد. آمریکا هم چنین تضمینی نداده، چون تازه بعد از 37 سال دارد با ایران احتمالا آشتی می کند.
اسرائیل هم با عربها و ترکیه متحد شده که با ایران بجنگد، چون ایران تنها کشوری است که برای حمایت از فلسطین و عربها می
خواهند با اسرائیل بجنگد، آن هم فلسطینی که در حمله عربستان با یمن علیه ایران موضع گیری کرده، چون ایران می خواهد برای
حفظ فلسطین از دست اسرائیل امنیت خودش را از دست بدهد.
ایران هم دارد برای مبارزه با عربستان و اسرائیل و ترکیه که عامل آمریکا هستند، با آمریکا رابطه برقرار می کند که بعد از اینکه
با آمریکا دوست شد، پوز عربستان را بزند. ایران وضعیتش از همه خرتوخر تر است، چون اولا نمی داند باید با عربها علیه
آمریکا دوست بشود، یا علیه آمریکا با عربها، نمی داند با مبارک بیشتر مخالف است یا با مرسی، و هزار نمی دانم دیگر.
مصری ها هم برای جلوگیری از کشتار احتمالی اخوان المسلمین، و مبارزه با دیکتاتوری و اعدام، حکم اعدام محمد مرسی را
صادر کردند، ترکیه هم به اعدام مرسی اعتراض کرده و همزمان با مصر و عربستان در حمله به یمن همکاری می کند تا علیه
ایران بجنگند.
روسیه هم در همین ماجرا، گفته است که یک ایران هسته ای را بیشتر قبول دارد تا یک ایران که با آمریکا دوست است، و برای
همین به ایران موشک اس 300 داده و خودش تلاش کرده که توافق ایران و آمریکا علیرغم تلاش های فرانسه و اسرائیل و
عربستان به نتیجه برسد. در واقع بیشترین تلاش برای رابطه ایران و آمریکا را روسیه انجام داده که خودش مهم ترین مخالف با
رابطه ایران و آمریکاست.
محمدرضا نقدی هم گفته : « می خواهیم جابجایی قدرت در جهان صورت بگیرد، به همین خاطر در یک جنگ تمام عیار
درگیریم.» این طرف نمی داند که در این جابجایی قدرت اولین کسی که قرار است قدرتش را از دست بدهد، خودش است، طناب را
انداخته گردنش و داد می زند آن صندلی را بکش از زیر پای من.
یعنی اگر کسی بتواند بفهمد در خاورمیانه چه خبر است، به ما هم خبر بدهد.
ابراهیم نبوی