ResurgentIran
SENIOR MEMBER
- Joined
- Feb 11, 2013
- Messages
- 3,813
- Reaction score
- -4
Sounds good. I would surrender to kashk bademjan too. lol
Iranian Space program
- Thread starter SOHEIL
- Start date
Sounds good. I would surrender to kashk bademjan too. lol
500
BANNED
- Joined
- Aug 18, 2010
- Messages
- 16,678
- Reaction score
- 38
- Country
- Location
BREAKING : Iran launches new satellite with success !! | Page 2
BREAKING : Iran launches new satellite with success !! | Page 11
The true leader of Muslim world in Bangladesh. Everyone knows it.
Well with Simorgh Iran can launch some low res (~5 m) observe satellite at least.
Dominance
FULL MEMBER
- Joined
- Dec 10, 2014
- Messages
- 117
- Reaction score
- 0
- Country
- Location
How Tall Is That Gantry?
By melissa | 11 March 2015 | No Comments
A little how-to guide to measure the height of any most structures on Google Earth.
As you click through the Twittersphere or even click through TV channels (remember those?), you may hear claims like “North Korea is building a scary big missile” or “Iran’s building a scary big elevator shaft.” Ok, I made that last one up.
But how do we know? Well, they haven’t shown off their new missiles. Yet. But, they are building some mighty big gantry towers. How big you say? Let me show you. Better yet, let me show you how to do it yourself.
First, there is of course the fun MATH way, but there is also the fun visual way:
Step 1:
Download (FREE) SketchUp Make, and (FREE) Google Earth Pro.
Step 2:
Set up SketchUp, preferably using a template in meters (because they are better). Activate the Large Tool Set and Google tool bars under the View menu.
Step 3:
Click Add Location on the Google tool bar. Type in the coordinates: 35.236390° 53.950016° and click Select Region on the top right.
Step 4:
Drag the pins to select the territory around the gantry tower. Make sure you include the entire shadow. When ready, hit Grab and give your computer a second to import the image into SketchUp.
Step 5:
Now you have an image along your red and green axes and the blue represents the vertical space. First, reset your axes to the corner of the tower, and then draw a rectangle around the base. This is might hurt your eyes a bit. Zoom in and out until you can see where the shadow joins the structure.
Step 6:
Now use the Push Pull tool to make your 2D rectangle into a 3D tower (my favorite part). For now, just make a guess at how tall the tower is. Next, go to the View menu and click shadows. Very obviously, the shadow generated by SketchUp does not match the one in the imagery.
Step 7:
How to rectify? Well, go back to Google Earth and see when the image was taken. SketchUp is just pulling the API from Google. It’s on the bottom right of the window.
Step 8:
Now go back to SketchUp and select Shadows from the Windows menu. Enter 09/21. The shadows most likely still don’t line up, because we don’t have the right time of day yet. Unfortunately, Google Earth doesn’t tell you what time the image was taken. You can (and I have, ugh) looked through the DigitalGlobe catalog until you find it, but we can get pretty close without it.
Grab the slider bar and adjust it until the SketchUp-generated shadow lines up of the imagery. It doesn’t have to be the right height, but your SketchUp shadow should be the same shape and the “width” of the shadow on the satellite image. If not, you might have to check your work in Step 5.
Step 9:
Ok, so now we adjust the height of our tower to make sure that the shadows line up. And, Voila! Graba tape measure and see how tall that baby is. In this case, our measurement shows ~45 meters.
Keep in mind that the tower is on top of a pad which is also elevated (see its shadow?), so to be more accurate you should build it too.
BEFORE the haters show up — a couple of notes: crowded structures, uneven terrain, and poor resolution, will make your job harder and introduce error. So, maybe don’t try to build a model of something right next to a cliff. You can play with the terrain function on the Google toolbar, sometimes it helps, sometimes it’s FUBAR. You can also build all the other structure which will receive and generate their own shadows.
Step ∞:
Have at it! You can make it as realistic as you want. See that crane in the shadow? You can build it too.
Special thanks to Frank Pabian who showed me this neat trick!
Pinch Hitters • How Tall Is That Gantry?
By melissa | 11 March 2015 | No Comments
A little how-to guide to measure the height of any most structures on Google Earth.
As you click through the Twittersphere or even click through TV channels (remember those?), you may hear claims like “North Korea is building a scary big missile” or “Iran’s building a scary big elevator shaft.” Ok, I made that last one up.
But how do we know? Well, they haven’t shown off their new missiles. Yet. But, they are building some mighty big gantry towers. How big you say? Let me show you. Better yet, let me show you how to do it yourself.
First, there is of course the fun MATH way, but there is also the fun visual way:
Step 1:
Download (FREE) SketchUp Make, and (FREE) Google Earth Pro.
Step 2:
Set up SketchUp, preferably using a template in meters (because they are better). Activate the Large Tool Set and Google tool bars under the View menu.
Step 3:
Click Add Location on the Google tool bar. Type in the coordinates: 35.236390° 53.950016° and click Select Region on the top right.
Step 4:
Drag the pins to select the territory around the gantry tower. Make sure you include the entire shadow. When ready, hit Grab and give your computer a second to import the image into SketchUp.
Step 5:
Now you have an image along your red and green axes and the blue represents the vertical space. First, reset your axes to the corner of the tower, and then draw a rectangle around the base. This is might hurt your eyes a bit. Zoom in and out until you can see where the shadow joins the structure.
Step 6:
Now use the Push Pull tool to make your 2D rectangle into a 3D tower (my favorite part). For now, just make a guess at how tall the tower is. Next, go to the View menu and click shadows. Very obviously, the shadow generated by SketchUp does not match the one in the imagery.
Step 7:
How to rectify? Well, go back to Google Earth and see when the image was taken. SketchUp is just pulling the API from Google. It’s on the bottom right of the window.
Step 8:
Now go back to SketchUp and select Shadows from the Windows menu. Enter 09/21. The shadows most likely still don’t line up, because we don’t have the right time of day yet. Unfortunately, Google Earth doesn’t tell you what time the image was taken. You can (and I have, ugh) looked through the DigitalGlobe catalog until you find it, but we can get pretty close without it.
Grab the slider bar and adjust it until the SketchUp-generated shadow lines up of the imagery. It doesn’t have to be the right height, but your SketchUp shadow should be the same shape and the “width” of the shadow on the satellite image. If not, you might have to check your work in Step 5.
Step 9:
Ok, so now we adjust the height of our tower to make sure that the shadows line up. And, Voila! Graba tape measure and see how tall that baby is. In this case, our measurement shows ~45 meters.
Keep in mind that the tower is on top of a pad which is also elevated (see its shadow?), so to be more accurate you should build it too.
BEFORE the haters show up — a couple of notes: crowded structures, uneven terrain, and poor resolution, will make your job harder and introduce error. So, maybe don’t try to build a model of something right next to a cliff. You can play with the terrain function on the Google toolbar, sometimes it helps, sometimes it’s FUBAR. You can also build all the other structure which will receive and generate their own shadows.
Step ∞:
Have at it! You can make it as realistic as you want. See that crane in the shadow? You can build it too.
Special thanks to Frank Pabian who showed me this neat trick!
Pinch Hitters • How Tall Is That Gantry?
yavar
SENIOR MEMBER
- Joined
- Mar 20, 2013
- Messages
- 5,988
- Reaction score
- -4
- Country
- Location
از پروژه فضاپیمای سرنشیندار ایرانی چه خبر؟
محققان پژوهشگاه فضایی ایران در حال طراحی و ساخت فضاپیمای سرنشینداری برای انتقال و بازگرداندن فضانورد تا محدوده ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین هستند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، به نقل از ایسنا، در مراسم روز ملی فناوری فضایی که 28 بهمن ماه با حضور رئیس جمهور برگزار شد، از مدل «ماک آپ» فضاپیمای سرنشیندار E۱ که در پژوهشکده سامانههای فضانوردی پژوهشگاه فضایی طراحی شده رونمایی شد.
مدل پیکرنما (ماک آپ) ساده شده طرح واقعی است که متناسب با هزینه و شرایط ساخت و کاربردی که از آن انتظار میرود میتواند از جنسهای مختلفی ساخته شود.
هدف پیکرنما در پروژههای فضایی بررسی ملاحظات مونتاژپذیری و چیدمان مجموعههای داخلی و همچنین بررسی سطح دسترسپذیری تجهیزات است.
پژوهشکده سامانه های فضانوردی که پیش از این کاوشگرهای پژوهش، پیشگام، کاوشگرهای ۴، ۲ و ۱ و تجهیزات مرتبط به این کاوشگرها را طراحی کرده و ساخته است در راستای ماموریت اعزام انسان به فضا که از اولویتهای اصلی برنامه های فضایی کشور در دولت احمدی نژاد بود به منظور توسعه فناوری و کسب دانش فنی اعزام فضانورد به محدوده ارتفاع ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین و بازگشت سالم آن، طراحی، ساخت، آزمایش، مونتاژ و پرتاب چند فضاپیما از کلاس E را در دستور کار قرار داده تا قابلیت اطمینان مناسب قبل از اعزام فضانورد به فضا فراهم شود.
پیشینه پرتاب کاوشگرهای فضایی در کشور محدود به یک دهه گذشته است.
خستین کاوشگر در قالب طرح «آزمایشگاه فضایی» در پژوهشکده سامانههای فضانوردی (پژوهشگاه هوافضای سابق) طراحی، ساخته و آزمایش شد.
پژوهشگران و کارشناسان این مرکز از سال ۱۳۸۱، فعالیتهای مطالعاتی و آزمایشی خود را با هدف دستیابی به فناوری ساخت و توسعه کاوشگرهای فضایی آغاز کردند و توانستند به موفقیتهای بزرگی دست یابند.
آزمایش فضاپیمای سرنشیندار زیرمداری یک تنی همراه با مطالعات زیست فضایی در راستای ماموریت فضاپیمای سرنشیندار ایرانی صورت می گیرد که پیش بینی شده علاوه بر پیشرفت در راه اعزام انسان به فضا، منبعی برای کسب درآمد و گامی در جهت تبدیل علم به ثروت و توسعه اقتصاد دانش بنیان باشد.
این پروژه صرف نظر از اثبات و توسعه فناوری های استفاده شده از جنبه های علمی و اکتشافی و برنامه یی مورد توجه قرار داد. بررسی بی وزنی بر عملکرد رده های سلولی تحت شرایط جاذبه پایین از مهمترین اهداف علمی و اکتشافی فضاپیمای سرنشیندار ایرانی است. با تغییر پیکره بندی فضاپیما، یک قدم بزرگ برای طراحی و ساخت فضاپیمایی که امکان بازگشت از مدار و تحمل فشارهای شدید فاز بازگشت به جو را داشته باشد، برداشته می شود.
فضاپیمای سرنشیندار در حال ساخت قابلیت حمل یک فضانورد به فضا را دارد و پس از انجام چندین پرتاب آزمایشی و حصول اطمینان از کارکرد صحیح فضاپیما و حامل آن، یک فضانورد را در یک ماموریت زیرمداری به ارتفاع 175 کیلومتری اعزام و با ملاحظات ایمنی لازم به زمین بازمی گرداند.
در ادامه و با تکمیل فناوریهای فضایی به ویژه با ایجاد قابلیت ارسال محمولههای سنگین به مدار زمین، مقدمات پروازهای آزمایشی مداری این فضاپیما و سپس اعزام فضانورد به مدار زمین نیز فراهم خواهد شد.
طراحی فضاپیمای سرنشیندار ایرانی طی سه مرحله شامل طراحی مفهومی، طراحی اولیه و طراحی دقیق صورت میپذیرد که ماکآپ نمایش داده شده بر اساس نتایج حاصل از مراحل اول و دوم طراحی ساخته شده و طراحی دقیق نیز توسط متخصصان پژوهشکدة سامانههای فضانوردی در حال انجام است.
مراحل بعدی پروژه شامل ساخت، مونتاژ، یکپارچه سازی و تست نمونه های پروازی و نهایتا عملیات پرتاب و تحلیل نتایج است.
فضاپیمای سرنشیندار ایرانی، دارای پیکرهبندی مخروط - استوانه -بلانت است و به طور مشخص از سه بخش دماغه، بخش مخروطی و بخش استوانهیی تشکیل شده است.
بخش دماغه دربردارنده مجموعه چترهای بازیابی، بخش مخروطی شامل کابین فضاپیما و بخش استوانهیی شامل قفسههای پشتیبانی فضاپیما است.
در زیر بخش استوانهیی سپرحرارتی قرار میگیرد که از فضاپیما در برابر حرارت بالای ناشی از بازگشت مجدد به جو با سرعت بالا محافظت میکند.
در نمونه نهایی یک سامانه لغو پرتاب نیز برای شرایط اضطراری تعبیه خواهد شد. همچنین برای اتصال فضاپیما به حامل از یک آداپتور معکوس و سامانه جدایش استفاده خواهد شد.
قطر این فضاپیما 1.85 متر و ارتفاع آن 2.3 متر است. وزن فضاپیما در هنگام پرتاب در حدود هزار و 800 کیلوگرم و در حین برگشت در حدود هزار کیلوگرم خواهد بود. این فضاپیما علاوه بر حمل فضانورد، قابلیت حمل آزمایشات علمی-اکتشافی و محمولههای زیستی به فضا را نیز خواهد داشت. آزمودن ادوات و تجهیزات مورد استفاده در سایر برنامههای فضایی کشور از دیگر توانمندیهای این فضاپیماست.
این فضاپیما به منظور فراهم کردن شرایط مناسب برای پرواز فضایی انسان احتیاج به زیرسیستمهای سازه، پشتیبان حیات، ابزارهای تحقیقاتی علمی- اکتشافی، مدیرت پرواز، ارتباطات، هدایت، کنترل و ناوبری، جدایش، سپر و جاذب ضربه، بازیابی و لغو پرتاب دارد.
پس از پرتاب و طی مسافتی معین، مطابق با سناریوی پروازی، ابتدا زیرسیستم لغو پرتاب و سپس با اتمام پیشران حامل، فضاپیمای سرنشیندار جدا میشود.
سپس فضاپیما تا نقطه اوج پیش میرود. در مسیر بازگشت فضاپیما برای ورود مجدد به جو آماده میشود. پس از ورود به جو به منظور کاهش سرعت، زیرسیستم های کاهنده سرعت (چترهای ترمزی و اصلی) فعال میشوند و در نهایت فضاپیمای سرنشین دار به سلامت روی زمین فرود مییابد.
همچنین دو سناریوی اضطراری نیز برای این فضاپیما در نظر گرفته شده است که شامل سناریو لغو پرتاب و شرایط اضطراری در مسیر بازگشت میباشند.
محققان پژوهشگاه فضایی ایران در حال طراحی و ساخت فضاپیمای سرنشینداری برای انتقال و بازگرداندن فضانورد تا محدوده ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین هستند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، به نقل از ایسنا، در مراسم روز ملی فناوری فضایی که 28 بهمن ماه با حضور رئیس جمهور برگزار شد، از مدل «ماک آپ» فضاپیمای سرنشیندار E۱ که در پژوهشکده سامانههای فضانوردی پژوهشگاه فضایی طراحی شده رونمایی شد.
مدل پیکرنما (ماک آپ) ساده شده طرح واقعی است که متناسب با هزینه و شرایط ساخت و کاربردی که از آن انتظار میرود میتواند از جنسهای مختلفی ساخته شود.
هدف پیکرنما در پروژههای فضایی بررسی ملاحظات مونتاژپذیری و چیدمان مجموعههای داخلی و همچنین بررسی سطح دسترسپذیری تجهیزات است.
پژوهشکده سامانه های فضانوردی که پیش از این کاوشگرهای پژوهش، پیشگام، کاوشگرهای ۴، ۲ و ۱ و تجهیزات مرتبط به این کاوشگرها را طراحی کرده و ساخته است در راستای ماموریت اعزام انسان به فضا که از اولویتهای اصلی برنامه های فضایی کشور در دولت احمدی نژاد بود به منظور توسعه فناوری و کسب دانش فنی اعزام فضانورد به محدوده ارتفاع ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتری سطح زمین و بازگشت سالم آن، طراحی، ساخت، آزمایش، مونتاژ و پرتاب چند فضاپیما از کلاس E را در دستور کار قرار داده تا قابلیت اطمینان مناسب قبل از اعزام فضانورد به فضا فراهم شود.
پیشینه پرتاب کاوشگرهای فضایی در کشور محدود به یک دهه گذشته است.
خستین کاوشگر در قالب طرح «آزمایشگاه فضایی» در پژوهشکده سامانههای فضانوردی (پژوهشگاه هوافضای سابق) طراحی، ساخته و آزمایش شد.
پژوهشگران و کارشناسان این مرکز از سال ۱۳۸۱، فعالیتهای مطالعاتی و آزمایشی خود را با هدف دستیابی به فناوری ساخت و توسعه کاوشگرهای فضایی آغاز کردند و توانستند به موفقیتهای بزرگی دست یابند.
آزمایش فضاپیمای سرنشیندار زیرمداری یک تنی همراه با مطالعات زیست فضایی در راستای ماموریت فضاپیمای سرنشیندار ایرانی صورت می گیرد که پیش بینی شده علاوه بر پیشرفت در راه اعزام انسان به فضا، منبعی برای کسب درآمد و گامی در جهت تبدیل علم به ثروت و توسعه اقتصاد دانش بنیان باشد.
این پروژه صرف نظر از اثبات و توسعه فناوری های استفاده شده از جنبه های علمی و اکتشافی و برنامه یی مورد توجه قرار داد. بررسی بی وزنی بر عملکرد رده های سلولی تحت شرایط جاذبه پایین از مهمترین اهداف علمی و اکتشافی فضاپیمای سرنشیندار ایرانی است. با تغییر پیکره بندی فضاپیما، یک قدم بزرگ برای طراحی و ساخت فضاپیمایی که امکان بازگشت از مدار و تحمل فشارهای شدید فاز بازگشت به جو را داشته باشد، برداشته می شود.
فضاپیمای سرنشیندار در حال ساخت قابلیت حمل یک فضانورد به فضا را دارد و پس از انجام چندین پرتاب آزمایشی و حصول اطمینان از کارکرد صحیح فضاپیما و حامل آن، یک فضانورد را در یک ماموریت زیرمداری به ارتفاع 175 کیلومتری اعزام و با ملاحظات ایمنی لازم به زمین بازمی گرداند.
در ادامه و با تکمیل فناوریهای فضایی به ویژه با ایجاد قابلیت ارسال محمولههای سنگین به مدار زمین، مقدمات پروازهای آزمایشی مداری این فضاپیما و سپس اعزام فضانورد به مدار زمین نیز فراهم خواهد شد.
طراحی فضاپیمای سرنشیندار ایرانی طی سه مرحله شامل طراحی مفهومی، طراحی اولیه و طراحی دقیق صورت میپذیرد که ماکآپ نمایش داده شده بر اساس نتایج حاصل از مراحل اول و دوم طراحی ساخته شده و طراحی دقیق نیز توسط متخصصان پژوهشکدة سامانههای فضانوردی در حال انجام است.
مراحل بعدی پروژه شامل ساخت، مونتاژ، یکپارچه سازی و تست نمونه های پروازی و نهایتا عملیات پرتاب و تحلیل نتایج است.
فضاپیمای سرنشیندار ایرانی، دارای پیکرهبندی مخروط - استوانه -بلانت است و به طور مشخص از سه بخش دماغه، بخش مخروطی و بخش استوانهیی تشکیل شده است.
بخش دماغه دربردارنده مجموعه چترهای بازیابی، بخش مخروطی شامل کابین فضاپیما و بخش استوانهیی شامل قفسههای پشتیبانی فضاپیما است.
در زیر بخش استوانهیی سپرحرارتی قرار میگیرد که از فضاپیما در برابر حرارت بالای ناشی از بازگشت مجدد به جو با سرعت بالا محافظت میکند.
در نمونه نهایی یک سامانه لغو پرتاب نیز برای شرایط اضطراری تعبیه خواهد شد. همچنین برای اتصال فضاپیما به حامل از یک آداپتور معکوس و سامانه جدایش استفاده خواهد شد.
قطر این فضاپیما 1.85 متر و ارتفاع آن 2.3 متر است. وزن فضاپیما در هنگام پرتاب در حدود هزار و 800 کیلوگرم و در حین برگشت در حدود هزار کیلوگرم خواهد بود. این فضاپیما علاوه بر حمل فضانورد، قابلیت حمل آزمایشات علمی-اکتشافی و محمولههای زیستی به فضا را نیز خواهد داشت. آزمودن ادوات و تجهیزات مورد استفاده در سایر برنامههای فضایی کشور از دیگر توانمندیهای این فضاپیماست.
این فضاپیما به منظور فراهم کردن شرایط مناسب برای پرواز فضایی انسان احتیاج به زیرسیستمهای سازه، پشتیبان حیات، ابزارهای تحقیقاتی علمی- اکتشافی، مدیرت پرواز، ارتباطات، هدایت، کنترل و ناوبری، جدایش، سپر و جاذب ضربه، بازیابی و لغو پرتاب دارد.
پس از پرتاب و طی مسافتی معین، مطابق با سناریوی پروازی، ابتدا زیرسیستم لغو پرتاب و سپس با اتمام پیشران حامل، فضاپیمای سرنشیندار جدا میشود.
سپس فضاپیما تا نقطه اوج پیش میرود. در مسیر بازگشت فضاپیما برای ورود مجدد به جو آماده میشود. پس از ورود به جو به منظور کاهش سرعت، زیرسیستم های کاهنده سرعت (چترهای ترمزی و اصلی) فعال میشوند و در نهایت فضاپیمای سرنشین دار به سلامت روی زمین فرود مییابد.
همچنین دو سناریوی اضطراری نیز برای این فضاپیما در نظر گرفته شده است که شامل سناریو لغو پرتاب و شرایط اضطراری در مسیر بازگشت میباشند.
از پروژه فضاپیمای سرنشیندار ایرانی چه خبر؟
behnam
FULL MEMBER
New Recruit
- Joined
- Mar 16, 2015
- Messages
- 20
- Reaction score
- 0
- Country
- Location
this one reminded me the Milad tower!!
.
Motma'enni? in ya'ni yek chizi tou maaye haye SS-6 va SS-7 ... ?
SOHEIL
ELITE MEMBER
- Joined
- Dec 9, 2011
- Messages
- 15,796
- Reaction score
- -6
- Country
- Location
بله ... البته فقط در مورد مرحله اول
مرحله دوم به بعد محرمانه هست
This is what we call " state of the ART "
One of the most advanced & complex space launchers ...
یکی از حربه های ما پنهان کردن پیشرفت های تکنولوژیک و فاصله گرفتن از دیگران هست تا بعد از رو شدنشان مردم و مسئولین کشورهای رقیب مثل ترکیه و عربستان دچار نوعی احساس حقارت و عقب ماندگی شوند تا ما بتوانیم سیاست های خودمان را به اون ها دیکته کنیم
ما الان از نظر تکنولوژی موشک سوخت جامد 50 سال از پاکستان و 20 سال از هند جلوتریم
چون هندی ها فاقد تکنولوژی تی وی سی در این ابعاد هستند
بزودی قرار هست تکنولوژی های پیشرفته را رو کنیم
اگر قرار باشه بعضی موارد رو بگم اینجا متهم به دیوانگی میشم
بهتره صبر کنیم ببینیم دنیا دست کیه
افراد باهوش مطمئنا متوجه قضیه شدن
چطور ایران که بعضی ها صاعقه رو نهایت توانایی ساخت هواگردش می دونن اطلاعات موتوراف 35 رو دزدیده!؟
یا اینکه یه عده احمق هنوز فکر می کنن بهترین موشک ما شهاب 3 هست و همین شهاب ها هم ساخت کره شمالی هست
می خوام ببینم وقتی موشک های سوخت جامد پیشرفته جدید رونمایی شد و شهاب 3 از رده خارج شد چه حرفی برای گفتن دارند
فقط برای اینکه صحت گفته هام بعدا ثابت شه یه موردی رو می گم
نسل جدید فاتح مجهز به جت ون (تی وی سی) های از جنس تنگستن هست
Ghaziyeh ye engine baraaye man kheyli jaaleb hast ke che tori be hamchin chiz hayi residand, vaghean boumi hast ya reverse engineer ya ettelaa'aat ra dozdidand,... gar che reverse engineer kardan e yek ham chin chizhayi ke to migi, kaar e aslan aasouni nist. Pratt&Whitney baraye engine F-119, F-135 az thrust vectoring estefaadeh mikoneh, ya'ni oun ettelaa'aat dar in mored boudeh?
I guess we just need to wait. I don't expect to hear answers to numerous questions that I have in mind, now.
SOHEIL
ELITE MEMBER
- Joined
- Dec 9, 2011
- Messages
- 15,796
- Reaction score
- -6
- Country
- Location
Ghaziyeh ye engine baraaye man kheyli jaaleb hast ke che tori be hamchin chiz hayi residand, vaghean boumi hast ya reverse engineer ya ettelaa'aat ra dozdidand,... gar che reverse engineer kardan e yek ham chin chizhayi ke to migi, kaar e aslan aasouni nist. Pratt&Whitney baraye engine F-119, F-135 az thrust vectoring estefaadeh mikoneh, ya'ni oun ettelaa'aat dar in mored boudeh?
I guess we just need to wait. I don't expect to hear answers to numerous questions that I have in mind, now.
ما الان به تعداد زیادی موتور
AL-31
روسی دسترسی داریم
حالا چراش رو نمیشه گفت
اگر قرار باشه ما از صفر شروع کنیم خوب معلومه 50 ساله دیگه می رسیم به جایی که اونها هستند
واسه همین در دهه 80 حجم عظیمی از جاسوسی مهندسی و دزدی تکنولوژی شروع شد که
Kh-55
یکیش بود
لانچر پاتریوت یه نمونه دیگه
ما حتی
SS-18
هم از اکراین کش رفتیم
هدف از جاسوسی مهندسی از پرات اند ویتنی دستیابی به رموز استفاده شده در این موتورها مثل رادارگریزی و سوپر کروز بود
که البته به دستمان رسید و آمریکایی ها دیر جنبیدن
از این اطلاعات تو ساخت موتور قاهر استفاده شد
قاهر اصلا اون چیزی نیست که نشون دادن
در حد اف 35 نیست
ولی خوبه
ما الان به تعداد زیادی موتور
AL-31
روسی دسترسی داریم
حالا چراش رو نمیشه گفت
اگر قرار باشه ما از صفر شروع کنیم خوب معلومه 50 ساله دیگه می رسیم به جایی که اونها هستند
واسه همین در دهه 80 حجم عظیمی از جاسوسی مهندسی و دزدی تکنولوژی شروع شد که
Kh-55
یکیش بود
لانچر پاتریوت یه نمونه دیگه
ما حتی
SS-18
هم از اکراین کش رفتیم
هدف از جاسوسی مهندسی از پرات اند ویتنی دستیابی به رموز استفاده شده در این موتورها مثل رادارگریزی و سوپر کروز بود
که البته به دستمان رسید و آمریکایی ها دیر جنبیدن
از این اطلاعات تو ساخت موتور قاهر استفاده شد
قاهر اصلا اون چیزی نیست که نشون دادن
در حد اف 35 نیست
ولی خوبه
Ukraine ba'd az esteghlaal, kheyli gal va goshaad boud, va keshvarhaaye baahoush, kheyli chiz ha azash gereftand, vali Satan ra nemidounam, chon in moushak ta jaayi ke man yaadam hast, faghat dar vaahed haye strategic tou Siberia mostaghar boudeh.
SOHEIL
ELITE MEMBER
- Joined
- Dec 9, 2011
- Messages
- 15,796
- Reaction score
- -6
- Country
- Location
Manzor man satan nist ... Oon nemone jadid tare ss-18 hast !
Dar mored SLV e Cyclone search kon ...
Shams313
FULL MEMBER
- Joined
- Mar 27, 2014
- Messages
- 938
- Reaction score
- 0
- Country
- Location
Iran's Nat'l Space Center to Kick Off Work Soon
Farsnews
TEHRAN (FNA)- Iran's national space center will start work early this Iranian year (which began on March 21) upon an order by President Hassan Rouhani and under the supervision of the scientific and technological department of the presidential office.
Last year ,"the president ordered the science department to set up Iran's national space center to coordinate, do policy-making and planning and monitor the use of capacities for advanced research centers in compliance with relevant rules and regulations", Head of Iran's National Space Center Jahangir Jodai said.
"To the same end, Iran's National Space Center will be one of the subordinate units of the science and technology department of the presidential office with an organization and expert human resources independent from other scientific and specialized centers," he added.
Jodai announced that the center will start work in coming months.
In relevant remarks in February, Iranian Minister of Communications and Information Technology Mahmoud Vaezi announced the country's plans to widen its home-grown space program to make more applied and national uses of the technology.
"The first 10-year (development) plan is ending and we will use all the power of our specialists seriously to obtain our (applied) goals in the second 10-year (development) plan," Vaezi said, addressing a ceremony to commemorate the space technology day in Tehran.
"It is now time for us to leave behind the first stage of the country's space program, which mostly focused on testing (in the first 10 years) and make more tangible uses of the space technology (in the second decade)," he added.
Vaezi stressed that Iran should have its national and special satellite for various communication, geographical and technological purposes, and said, "Plans to build and launch home-made satellites (for applied uses) will be pursued seriously in the second 10-year plan."
Iran has so far sent several home-made satellites into space for testing the various sections of its space program, including building of satellites, satellite carrier rockets, launch platforms, land stations, mobile stations, etc.
In February, Iran sent its fourth home-made satellite, Fajr (Dawn), into the orbit on the back of the home-made Safir-e Fajr launcher.
After ordering its launching, Iranian President Hassan Rouhani said the country had ushered into a new era of aerospace technology by sending a new home-made satellite into orbit.
"The prominent Iranian scientists and thinkers have entered a new stage in area of space sciences," Rouhani said after the launch.
"The government is determined to continue the path of national progress and God willing, we will reach a stage in the coming when all the country's needs in the space field will be met by the hands of the powerful Iranian scientists and based on indigenized technology," he added.
In October, Deputy Head of Iran Space Agency (ISA) Hamid Fazeli announced that Tehran is preparing to orbit three new home-made satellites, called Zafar (Triumph), Tolou (Sunrise) and Pars, from more powerful launchers and on the back of bigger carriers in the near future.
"Launching the under-construction satellites, including Sharifsat and Nahid, are also among the short-term plans of the ISA," he added.
Also, Iranian Vice-President for Executive Affairs Mohammad Shariatmadari told reporters in the same month that Iran hoped that its Sharifsat satellite would be sent into orbit this year.
Fazeli had announced in May that Iran planned to launch three home-made monitoring satellites into orbit in the next Iranian calendar year (March 2015-March 2016).
"Zafar, Tolou and AUT Sat will be sent into space onboard the Simorq satellite carrier," he said.
Fazeli noted that the satellites would transmit images of the Earth's surface to ground stations.
Zafar will be sent into a geostationary orbit, which is a circular orbit around 36,000 kilometers (22,320 miles) above the Earth's equator.
The satellite will reportedly have a lifespan of one year and six months, and will capture images and transmit them to stations on earth.
Tolou satellite will also carry out remote sensing and topography missions, and will travel in an orbit of 500 kilometers above from the Earth’s equator.
Similar threads
