واقعا لباس عوض شدند ؟آخر کار خودشون روکردند نامردا .... کل حال خدمت تو نیروی هوایی به همین لباس قشنگش بود ....بستگی به پارتیت داره که کجا برش داره .. تو دوران خدمت هم میتونه حماییت کنه یا نه مهمتر از اینکه کجا ببیفتی اینکه پارتیت بتونه هر وقت نیازداشتی کمکت کنه ...
به هر حال تو تهران شما یا میری اوج، مهرآباد، ستاری، چکش ستاد و یا بیمارستان بعثت و .... یک جا دیگه هم هست که اسمش یادم نیست ....
من بعد از شیراز مابقی خدمتمم رو تو مهر آباد بودم خوبیش این بود که از تو محل خدمتم خونمون معلوم بود اول می خواستند منو دژبان کنند زیر بار نرفتم .. نکته اول در نظام این است که سریع چشم نگی تا میتونی از این و اون پرس و جو کنی کلا سرت نره .... نکته بعد هم اینکه مسئولیت ماشین و غیره رو نپذیر کلا این جور کار ها عواقب داره یعنی کلا مسئولیت نپذیر آخر سر سر تصویه اذیت میشی .. مثلا من در حالی که سوییچم مایشنم تو جیبم بود منکر این شدم که رانندگی بلدم ... به هر حال ما خودمون رو انداختیم یک جایی که هم گروهبان بودند و ما شدیم ارشد اونجا یعنی تنها افسر گروهان من بودم در نتیجه بر خلاف بقیه که شیفت می دادند ما2 میرفتیم خانه ... ولی تو همین مهراباد یکدفعه صبح ساعت 6 میدی راه ها رو بستن کل وظیفه ها مسجد و به هیچ دلیلی یک دفعه دژبان می شدی البته اگر زیر 12 ماه خدمت داشتی ......
من ستاد پیروزی هم رفتم برای کار های انتقالم نظامش به نسبت خشک بود ولی باز پارتی خیلی مهمه دو تا از رفیقام اونجا بودند در یک قسمت از یکی بیگاری می کشیدند اون یکی ساعت 11 ماشین میومد دنبالش میبردش دم در راهیش میکردند خانه .... در واقع می خوام بگم جدای از موضوع نزدیکی به محل خانه هیچ چیز دیگه با هم فرقی نمیکنه مهم قسمتت هست
من ستاری هم رفتم پروپازول بردم مقاله دادم سعی کردم بیفتم اونجا یه چهار راه پایین تر از مهر آباد هستش اونجا چون آدمای تحصیل کرده هستند راحتر باهاشون کنار میتونی بیای ولی چون دانشگاه هست صبح گاه و مارش و غیره همیشه به راه هست ....
اما در مورد دوره کد .. اگر دوره کد بخورری تا اخر خدمتت در همون زمینه دوره کد خدمت میکنی یعنی اگر دوره کد دژبانی بخوری تا آخر دژبانی ، دوره توپ بخوری تا اخر متصدی توپی .. یک خوبیایی داره یک بدیایی .. مثلا بدترین لحظات برای یک سرباز لحظه تقسیم تو یگان هست هر جار بری یک مدتی ازتون بیگاری می کشن تا قسممت معلوم بشه مثلا ما یک ماه داشتیم حساب خیار شور پایگاه رو حسابرسی می کردیم روز تقسیم همه وایستادن و منتظرن ببینند کجا میفتند خیلی لحظات بدی هست زمان ما دوره کد زیاد رسم نبود رشته تحصیلی مهم بود من رشتم الکترونیک بود افتادم جهاد خودکفایی قسمت رادار و غیره یا مثلا یک روانپزشک بی برو برگشت بهداری هست یا مهندس برق به احتمال زیاد تو قسمت برق پایگاه بود ولی مثلا مهندسی صنایع دژبان میشد در نتیجه از این نظر که از قبل تکلیفت معلومه خوبه و دیگه به جای دیگه منتقل نمیشی و لی در صورتی که دوره کد نباشی راحتر میتونی بین یگان ها اسکی کنی از این یگان به یگان دیگه مثلا 4 5 تا یگان عوض کردم
شما دکتر بودی ستوان یک شدی الان وضع عوض شده بعد آموزشی تو یگان حداقل دو ماه بربری می چسبونند نظر فرمانده نیاز یگان و انضباط در دوره دو ماه ورود به یگان میتونه شما رواز ستوان دومی به گروهبانی برسونه ....بعد الان همه تحصیل کرده اند دیگه سرباز صفری نمانده .... ...
من خودم که 11 ماه شیراز بودم عین خیالم نبود کیف دنیا رو هم کردم راست هم میگی اگر تهران میفتادم مطمئنا دژبان بودم ... شیراز فرودگاهش تو شهر با 50 تا تک تومانی کل شیراز می گشتی آب و هوا خنک همه کادری ها نسبتا خوب و مشکلی نبود تو جایی که بهمون دادن بهش می گفاتند "اچ" هر کاری می خواستیم می کردیم از رقص گرفته تا مهمانی دادند اینترنت و پلی استشین تلویزیون و غیره همه به راه بود ولی با این حال عده ای مثل پرنده تو قفص می خواستند برگردند تهران منظورم شاید شما این توانایی داشتی که سراوان خدمت کنی ولی شاید یکی نتونه با همه مزایاش که گفتی ...
مثلا نصف ماهیتابه املت میداند برای 8 نفر .... باید بتونی تحمل کنی .. اگر مثل من و هم اتاقیام که تهرانی بودیم دستمون به دهنمون می رسید هر شب خودمون یه چیزی می پختیم ولی آدم بود پول نون نداشت بخره ...از این نظر نزدیک خونه خوبه
:love struck:
