از وحيد بهبهانى نقل شده كه فرمود يك وقت هلال ماه شوال به تواتر ثابت شد. اينقدر افرادى آمدند و گفتند ما ماه را ديديم كه براى من يقين حاصل شد. من حكم كردم كه امروز عيد فطر است. يكى از اخباريين به من اعتراض كرد كه تو خودت نديدهاى و اشخاص مسلّم العدالة هم شهادت ندادهاند، چرا حكم كردى؟ گفتم متواتر است و از تواتر براى من يقين پيدا شد. گفت در كدام حديث وارد شده كه تواتر حجت است؟!.
ايضاً وحيد مىگويد: جمود اخباريها به اين حد است كه اگر فرضاً مريضى رفته باشد پيش يكى از ائمه و آن امام به او فرموده باشد آب سرد بخور، اخباريها به همه مريضهاى دنيا خواهند گفت هر وقت مريض شديد و هر مرضى پيدا كرديد علاجش آب سرد است، فكر نمىكنند كه اين دستور مخصوص حال آن مريض بوده نه همه مريضها. ايضاً معروف است كه بعضى اخباريها دستور مىدادند كه به كفن ميّت شهادتين بنويسند و به اين صورت بنويسند: اسماعيلُ يَشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللَّهُ يعنى اسماعيل شهادت مىدهد به وحدانيت خدا. حال چرا شهادت را به نام اسماعيل بنويسند، زيرا در حديث وارد شده كه حضرت صادق عليه السلام در كفن فرزندشان اسماعيل به اين عبارت نوشته بودند.
اخباريين فكر نمىكردند كه در كفن اسماعيل كه اينطور مىنوشتند چون اسم او اسماعيل بود. حالا كه مثلًا حسن قلى بك مرده چرا اسم خودش را ننويسيم و اسم اسماعيل را بنويسيم؟! اخباريين مىگفتند اينها ديگر اجتهاد و اعمال نظر و اتكاء به عقل است. ما اهل تعبد و تسليم و قال الباقر عليه السلام و قال الصادق عليه السلام مىباشيم، از پيش خود دخالت نمىكنيم.»
یادداشت ها - «نگاهی به تاریخچه، عقاید و افکار مکتب اخباری گری» برگرفته از آثار استاد مطهری